terça-feira, 25 de agosto de 2009

"Quando a dor é queixume na voz e no rosto, é
nos olhos penumbra, e desolação pesada nos braços
frouxos; quando a alegria se expande por maneiras
opostas, cintilando até na luz das pupilas; quando a
imponência de um mistério ou de um rasgo heróico
abruma ou exalta respectivamente toda a ação oratória;
quando no estilo histórico desliza simplesmente com
a natural dicção de quem narra e no idílico apaixona e
no trágico espanta e no épico exalta e arrebata; quando
no belo recreia e no feio horroriza, e na virtude atrai,
e no vício repugna, e do dificultoso imprime valor, e
em cada paixão retrata e produz os seus efeitos próprios,
- o orador chegou ao ponto culminate da inspiração."
(Diaz - La Declamacion en la Oratoria Sagrada - pg.25-26)

Tunc Judas, unus e filiis Jacobi, dixit patri:
"Committe mihi puerum; ego illum recipio in fidem
mean; ego servabo, ego reducam illum ad te; nisi
fecero, hujus rei culpa in me residebit. Si voluisses
cum statim dimittere, jam secundò huc rediissemus."
Tandem victus pater annuit: "Quoniam necesse est,
inquit, proficiscatur Benjaminus vobiscum. Deferte
viro munera et duplum pretium, ne fortè errore factum
sit ut vobis redderetur prior pecunia."
(Lhomond - Historiae Sacrae - pg. 24)

terça-feira, 4 de agosto de 2009

O samba comeu
ao largo chamou
rendeu tanta bamba
que até chuva cambou
Vem que vem
vou que vou
no batuque de bamba
de quebra, encantou
E a chuva caiu
toda roda gingou
o feitio do cavaco
que o samba chorou
Vem que vem
vou que vou
no batuque de bamba
de quebra, encantou
A viola ferveu
todo corpo enfeitou
quebra lundu-samba
que o pandeiro brincou
Vem que vem
vou que vou
no batuque de bamba
de quebra, encantou